Heel vaak wordt ons gevraagd waar we onze materialen en gereedschappen eigenlijk vandaan halen. Voor een glasblazerij is dat echt altijd een heel gedoe! Vorige week zijn we bijvoorbeeld smeltkroezen wezen ophalen op de Glasstec in Düsseldorf, een walhalla voor glasbewerking, maar niet zo snuggere security….
De Glasstec in Düsseldorf
Glass & Art bestaat dit najaar (2024) al weer 16 jaar. Een lange tijd, maar toch zijn we nog nooit op de Glasstec in Düsseldorf geweest. De Glasstec is de grootste glasbeurs van Europa, en eigenlijk een “must have been”. De beurs is vooral gericht op de grotere industrie, maar er staan ook hier en daar stands die interessant zijn voor de glaskunst.
Dus, afgelopen donderdag, 24 oktober, hebben we het drukke werk in ons glasatelier achter ons gelaten, en zijn we naar de Glasstec in Düsseldorf gereden.
Even beginnen met Hollands klagen
De Messe van Düsseldorf is niet echt onze favoriete plek: het is met 16 hallen echt veel te groot, super onoverzichtelijk, en parkeren is drama. Daarbij is het behoorlijk duur. Kaartjes zijn 44 euro per persoon per dag, en een beetje dichterbij parkeren was 30 euro! We waren dus 114 euro kwijt, alleen om binnen te komen. We hadden online geboekt: aan de balie vragen ze doodleuk 20% meer….maar goed, uitgeklaagd, want …
Desondanks, was het een zeer geslaagde dag!
Het Indische restaurant was een onverwachte verrassing, en glaskunst kijken is altijd leuk! Daarbij hebben we, ook vrij onverwacht, een paar fijne nieuwe leveranciers leren kennen, waaronder Hasal Glass Processing. Een Turks bedrijf dat gereedschappen en machines maakt voor zowel de glasindustrie als voor glaskunstenaars. Dat is echt een vondst!
Waar we voor kwamen: smeltkroezen
Na de Indische lunch, was het tijd voor waar we voor kwamen: de smeltkoezen voor het glasblazen. Pika Kilns – een bedrijf uit Slovenië – had drie zware smeltkroezen voor ons klaar staan. Dat leek me praktisch: even kennis maken, kijken naar de glasblaasshow die ze gaven, en dan met de kroezen naar huis. De glasblaasshow trok, zoals altijd, veel publiek. Tussen de hete ovens stonden drie smeltkroezen op de grond. “Die zijn voor ons”, zei ik tegen Robert, die een beetje wit wegtrok. “Hoe had je dat gedacht?” mompelde die…
Slepen met smeltkroezen
Dat was een goede vraag. Hoe krijg je met twee personen drie breekbare smeltkroezen van 15 kg per stuk terug naar de ingang? We moesten door drie grote beurshallen, vol met vertegenwoordigers, een stuk over een groot binnenplein en nergens was een karretje te bekennen…”Oppakken en lopen?” suggereerde ik, en zo gezegd zo gedaan!
Tegen de tijd dat we eindelijk bij de ingang waren, hadden we echt geen energie meer voor allerlei geklungel met draaipoortjes, scannen van kaartjes, en andere onnozelheden. We stapten dus met kroezen en al illegaal over de hekken heen, en zo stond binnen no time de security voor onze neus.
De security was not-amuzed. Twee mensen die in Nederland waarschijnlijk tien jaar AOW gehad hadden, begonnen te roepen dit dat zo niet kon. “Jawel hoor, het lukt”, riep ik doodleuk terug. Ik had inmiddels enigszins een lachbui, en mijn man stond tegen mij te mopperen terwijl we alle twee een knalrood hoofd hadden, en puffend en hijgend de smeltkroezen op de grond zetten.
Lelijke bloempotten
Dat moet wel een komische aanblik zijn geweest, want de security begon te lachen. Of we onze kaartjes konden laten zien, en wat we eigenlijk met die bloempotten gingen doen, was de vraag. We lieten braaf onze kaartjes zien, en toen kregen we van de vrouwelijke beambte te horen dat we wel gaten in de bodems moesten boren: anders kon het water voor de planten niet weg.
“Nou mevrouw, voor 230 euro per stuk ga ik er geen gaten in boren”, zei ik wat verbaast over haar opmerking. De security was unaniem in hun oordeel: “het zijn wel erg lelijke bloempotten, voor zoveel geld!”
Smeltkroezen ophalen op de Glasstec in Düsseldorf: erg lelijke bloempotten voor zoveel geld!