Welkom bij de fotogalerie van glasblazen.nl. Deze is gelinkt aan ons Instagram account. klik op de bovenste foto, en een reeks aan foto’s komen tevoorschijn. Alles wat u hieronder ziet is gemaakt door Katinka Waelbers.
De onderstaande tekst is gekopieerd uit een nieuwsbrief van 2016
Sinds kort (2016) heeft Glass & Art een echt goede, en heel sympathieke fotograaf, en daar zijn we ontzettend blij mee. Hoe je aan zo iemand komt?
Hoe vind je een echt goede fotograaf voor je glaswerk?
Nog maar zelden gaan we op locatie glasblazen, maar met Ravenstein bij Kaarslicht konden we natuurlijk geen NEE zeggen tegen de nieuwe bierbrouwerij in de Molen. Het was ontzettend druk, maar vlak voor de drukte was er een wat bijzonder voorval. Een man kwam eraan, stapte over de afzetting, pakte een stoel, zette deze strak tussen de muur en mijn draaikruk en zette zijn laptop aan.
“Meneer, u kunt echt niet zo dicht achter me gaan zitten!” zei ik, waarschijnlijk niet op mijn allervriendelijkst.
“Hoezo, word je daar dan zenuwachtig van?” vroeg hij, rustig doorwerkend.
“Nu, als ik achteruit moet kan dat niet of als u tegen mij aanstoot, dan ben ik behoorlijk verbrand…wat doet u daar eigenlijk?” zei ik, proberende niet al te bits te klinken, maar ik had inmiddels behoorlijk de smoor erin, dus dat zal wel niet erg gelukt zijn.
“Ooo, sorry, dat had ik niet door hoor, ik moet even de Kerstmuziek programmeren voor vandaag. Hooguit een kwartiertje meid!” zei de man onverstoorbaar.
Ik ergerde me kapot, legde demonstratief mijn spullen neer, en ging een stukje verderop zitten. Ik had de grootste brander bij me. Die brander vol opengedraaid terwijl iemand strak in je rug staat, dat kan gewoon echt niet. Ik ben al eerder op die manier stevig verbrand, dus stopte ik… Het werk waar ik mee bezig was zag ik voor mijn ogen scheuren. “Barst!” dacht ik.
De man begon gezellig te kletsen over Kerstmuziek, liet me nog e.e.a. kiezen en ging toen vrolijk weer weg. “Tot zo!” zei hij.
“Zo, die is opgerot”, dacht ik opgelucht, en ging weer vrolijk aan het werk. De Kerstmuziek die hij had uitgezocht was tot mijn verbazing best goed. Beetje Rock. Het werd steeds drukker op de markt en snel was ik het voorval vergeten.
Ben ik weer!
“Ben ik weer!” klonk dezelfde vriendelijk stem tot mijn schrik, “ff mijn camera gepakt: ik vind het zo knap wat je doet! Mag ik foto’s maken?”
“Tuurlijk”, antwoordde ik, blij dat hij niet weer achter me kroop. Foto’s maken op demonstraties gebeurt aan de lopende band. Daar zijn we zo aan gewend.
Een poos zwierf de man om me heen, en het begon me op te vallen dat de hoeken waaruit hij foto’s maakte wel zeer intelligent gekozen waren, en anders dan mensen normaliter doen. Daarbij schoot hij telkens precies op het goede moment. De sluitertijd klonk ook niet gek…
Het leken hele goede foto’s te worden…
Er ging best veel tijd voorbij en ik begon te vermoeden dat het eigenlijk een heel goede reportage aan het worden was. Ik werd nieuwsgierig: “zou je me die foto’s willen sturen?”
Dat was blijkbaar de goede vraag en we raakten uitgebreid aan de praat. Al met al werd het ontzettend gezellig, en thuis gekomen zat er een zeer uitgebreide en schitterende fotoreportage in mijn mailbox. Ik krijg vaak foto’s gestuurd van mensen, maar deze overstegen echt alles wat ik in de afgelopen 8 jaar voorbij heb zien komen. Ze waren ronduit geweldig!
Ik heb Ron, want zo heet hij, direct gevraagd of hij vaker foto’s wilde maken, en sinds een maand of vijf verzorgd hij de meeste foto’s van Glass & Art en heeft hij meegewerkt aan inmiddels vier filmpjes. Daarmee is hij de enige ter wereld die strak achter me mag gaan staan tijdens het glasblazen!
